Misjonarz pości z miłosci

W Wielkim Poście mali misjonarze PDMD, 

razem z całym Kościołem, wychodzą

 za Jezusem „na pustynię”. 

Idą na rekolekcje i nabożeństwa,

 podejmują postanowienia, 

a wszystko po to, aby wyciszyć się 

i usłyszeć słowo Boże. 

Częściej klękają do modlitwy. 

Delikatniej podnoszą małe i większe 

krzyże codziennego trudu.

 Odsuwają od siebie telewizor, komputer,

 iPhone, aby usiąść u stóp Jezusa, 

wzmocnić przy Nim siły, 

obudzić serce i wskrzesić zapał.

Wielki Post - czas na wzrost

Dzisiaj obchodzimy Środę popielcową, 

która rozpoczyna okres Wielkiego Postu.

Jak go owocnie przeżyć?

Post od złości i pretensji

Przez 40-ści dni Jezus przebywał na pustyni,

 przygotowywał się do cierpienia i śmierci 
– dla nas. 

My, Jego przyjaciele i misjonarze 
– również chcemy podjąć post.

Ale jak? Można nie jeść słodyczy, odejść od telewizora, zrezygnować z gier komputerowych – żeby serce wzmocnić wyrzeczeniami i wraz z modlitwą ofiarować je za dzieci w Wietnamie. Można podjąć dobre uczynki, więcej czasu poświęcić bliskim i Panu Bogu, w intencji misjonarzy ofiarować cierpienie. 

   A oto wielkopostne postanowienia nadesłane

 przez s. Anię Jarosz:  

1. Podejmij post od złości i niechęci. Codziennie daj swym najbliższym dodatkową porcje miłości.

2. Podejmij post od osądzania innych. Zanim kogoś potępisz, przypomnij sobie jak Jezus odnosi się do twoich upadków.

3. Podejmij post od narzekania. Kiedy przyjdzie ci ochota narzekać zamknij oczy i przypomnij sobie małe radości, jakimi obdarowuje ciebie Jezus.

4. Podejmij post od obrażania się i pretensji do innych. Ciągle pracuj nad przebaczeniem tym, którzy cię zranili.

Gdy tak przeżyjesz Wielki Post
 to z wielka radością 

 i bardzo głośno będziesz śpiewać:
 Alleluja!

Brzuchy nam nie schudły, ale serca urosły...

Oj, było słodko, było radośnie, było misyjnie!

Uczniowie "Klubu Dobrych Serc - pokolenie Jana Pawła II" 
oraz Samorządu Uczniowskiego Gimnazjum 
zorganizowali w tłusty czwartek "szkolną cukiernię",
w której sprzedawali pączki.

Nie zapomniano również o najmłodszych,
którzy przerwy spędzają w swoich klasach.
Do nich słodki poczęstunek dotarł w kartonach.

Chętnych było bardzo dużo, albowiem akcja "pączkowania"
 miała dwojaki cel: po pierwsze podtrzymanie ludowej tradycji, 

a po drugie i najważniejsze, zbiórkę datków
dla misjonarzy Kapucynów pracujących w Afryce.

Amatorów pączków nie brakowało
 również wśród nauczycieli.

Tłusty czwartek już za nami, ale akcja:
"S.O.S. dla Afryki" cały czas trwa.
Masz dobre serce, jesteś wrażliwy na los innych ludzi,
 nie musisz wyjeżdżać do Afryki, pomóż tym,
którzy już tam są - misjonarzom Kapucynom!

Jak to zrobić? Czytaj więcej!

Z serca dziękujemy organizatorom akcji:

"Klubowi Dobrych Serc - pokolenie Jana Pawła II"

i ich opiekunom,
p. Jarkowi Truszczyńskiemu i p. Elżbiecie Stawiarskiej, 
uczniom Samorządu Uczniowskiego Gimnazjum 
oraz p. Iwonie Nowak i p. Arkadiuszowi Kozikowskiemu 
za pomoc w organizacji akcji: "Pączek dla Afryki".

Wyślij pączka do Afryki a...

Już kolejny rok zapraszamy do akcji:

"Pączek dla Afryki".

W "Tłusty czwartek"

 12 lutego 2015

w naszej szkole 

Samorząd  Gimnazjum

 oraz uczniowie 

Ogniska Misyjnego

 będą sprzedawać pączki. 

Cena jednego ciastka to tylko 2 zł. 

Jeśli nie kupisz pączka w szkole 

możesz to zrobić przez internet!

Czytaj więcej!

Okulary na misje

W czasie ostatnich trzech miesięcy prowadziliśmy akcję: "Okulary dla Afryki", która polegała na zbiórce okularów korekcyjnych. Akcję zainicjowała s. Agata z Włoszczowej, która ma kontakt z ks. Piotrem Kołczem.

Ks. Piotr pracuje w Zambii (Afryka), a dokładnie w Likumbi, gdzie tworzy nową parafię i pomaga ludziom, którzy tam mieszkają.

Zebrane przez nas okulary już dodarły do s. Agaty, a co dalej z nimi będzie, przeczytaj w zakładce:

 "Wiadomości z Misji".

W tym roku kolędowaliśmy dla misjonarzy i ich podopiecznych w Indiach...

29 stycznia 2015
już po raz piąty wybraliśmy się
na ulice naszego osiedla,
aby wyśpiewać radość
Bożego Narodzenia w kolędach.

Pełni werwy i zapału ruszyliśmy
 pod znane już oraz nowe adresy.

Niektórzy z nas po raz pierwszy
byli kolędnikami, dlatego z uwagą
uczyli się nowego zadania.

Z serca dziękujemy wszystkim
mieszkańcom, którzy słysząc śpiew kolęd
z uśmiechem otwierali nam drzwi. 
Szczególne podziękowania kierujemy
do babci i mamy, Oli i Weroniki, 
które na koniec naszego kolędowania 
zaprosiły nas na słodki poczęstunek!